منجی

.
اقسام گناهان:
"مثارات ذنوب " چیست؟ یعنی گناهان گناه- تا به حال اندیشه کرده بودید که هر گناهی پشت دارد! حال برای آشنایی بیشتر به این موضوع ، گناهان گناه را در چهار صفت جستجو نمایید! صفات ربوبیه – صفات شیطانیه- صفات بهیمیه – صفات سبعیه – صفا ت ربوبیه خالص کردن خود برای خداوند تعالی- صفات شیطانیه دور شدن از خدا و عجین شدن با کردارهای شیطانی- صفات بهمیه و شهویه که انسان را از شعر و شعور دور می سازد و انسان را با امیال و نیازها در گیر می کند- صفات سبعیه صفات درندگی و غضب و عصیان و غیره است . الف: امّا گناهانی که انسان را از صفات ارزشمند الهی دور می سازد مثل کبر ، فخر، بزرگی ،تمّرد، دوست داشتن ثنا گویی مردم (سمعه)، استیلا یافتن بر همگان ، تا جائی که ادعای خدایی کند مثل فرعون" أنا ربکم الاعلی" – تمام این صفات از جمله گناهانی است که انسان غافل به آن آراسته می گردد و گناهان دیگر از آن منشعب می گردد و این انسان هر گز فکر نمی کند که چگونه به این راه کشانده شده و مزّین به این صفات گردیده است. ب:صفات شیطانی ، صفاتی هستند که از آن حسد و بغی (آفت دین و از گناهان کبیره ) – حیله و نیرنگ و خدعه و غش و نفاق منشعب می گردد." غش و فریب دادن دیگران مرتبه ای از نفاق است. ریشۀ غش آن است که شخص هدفمند نیست و می خواهد دیگران نیز بی هدف باشند یا اینکه هدف را می داند ولی گستاخی می کند، شیطان چنین است چون با ظاهر فریبی خود را در میان ملائکه برتر جلوه داد. " کسانی که غش دارند ظاهراً صلاح می خواهند ، امّا باطناً خواستار فساد هستند، واین مرتبه ای از نفاق است- انسان اگر بخواهد نسبت به دیگران غش نداشته باشد ابتدا باید نسبت به خودش غش نداشته باشد و دلسوز واقعی خود باشد. امام صادق علیه السلام فرمود: انسان اگر نگران زندگی واقعی خود نباشد عمرش به خسارت رفته است ، انسان معاد باور اهل خودسازی است. عمرسعد برای رسیدن به ملک ری نصیحت امام را به سخره گرفت پس در مسیراشتباه پا گذاشت وشقی شد و عامل آن غش بود که به نفاق منجر گشت و سقوط کرد. پ: صفات بهمیه ، آنچه از آن منشعب می گردد ؛ شرّ و تکالب (کشمش بر سر هر چیزی) حرص بر قضاء شهوت فرج و شکم به گونه ای که از آن زنا و لواط و دزدی و اکل مال به حرام انشعاب یابد. چ: صفات سبعیه : درندگی که از آن غضب ، حقد، درگیری با مردم و ضرب و شتم و قتل و کشتار و ویرانگری و تخریب و خانمانسوزی است. این صفات چهارگانه ، مادر گناهان و دریچه ای برای ورود به گناهان کبیره است.از این منبع گناهان بر قلب و چشم و دست و زبان و پا و غیره از جوارح بدن ورود پیدا می کنند مانند یک ویروس بر تمامی جوارح می نشیند و انسان را فلج می کند یعنی عاری از صفات پسندیده می کند وانسانی که صفات پسندیده را درک نکند انسان نیست بلکه حیوان ناطق است. قسم دوم از گناهان گناه:خداوند تعالی اوامری دارد که آن را برای سعادت بشر در قرآن بیان داشته است. در این بین بنده وظیفه نشناس با انجام گناه خود را از خالقش دور می کند. آنچه که متعلق به بنده است و بنده با ترک آن از خدا دور می شود ، ترک نماز و روزه و واجبات خاصه است و آنچه متعلق به حقوق بندگان است ترک زکات ، قتل و کشتار، غصب اموال و ضرب و شتم ، جذب شدن به سوی سرگرمیها ، بدعتگزاری ، ترغیب به گناه و جسارت به خالق تعالی و یکتا، - امّا آنچه بین بنده و خداوند استوار است و تغییر ناپذیر ، درخواست توبه از خداوند و بخشش الهی در برابرگناهان بنده است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید: گناهان بر سه نوع اند ، گناهانی که آمرزیده می شود – گناهانی که آمرزیده نمی شود و گناهانی را که صاحبش را در امید و خوف قرار می دهد؛ امّا گناه سومی که صاحبش را در امید و خوف قرار می دهد گناهی است که خداوند بر خلقش می پوشاند و توبه را نصیب بنده اش می کند پس او ترسان است از گناهش و امید به پروردگار دارد، و ما نیز همین حال را برای او داریم از عقابش خوف داریم و امید به بخشش او داریم.

#گناه_و_توبه
فاحشه در لغت: (مربوط به ایه 135 آل عمران )- وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ فاحشه به معنای قبیح و زشت است و استعمال آن در زنا شایع است . دومعنا در اینجا لحاظ می شود ، اینکه اگر فاحشه در آیه خصوص زنا مراد باشد ناچار مراد از کلمه ظلم که مقابل آن ذکر شده سایر گناهان کبیره و صغیره است و اگر مراد از آن اعمال قبیح به عنوان گناهان کبیره معرفی شده باشد ناچار مراد از ظلم خصوص گناهان صغیره است. شرط اساسی برخورد با گناهان "ذکر "است "- ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ- ذکری که شرط آن استغفار و توبه باشد . اینکه انسان خدا را در هر حال بیاد آورد و از صمیم قلب به او بازگشت نماید . ذکری که لقلقه زبان و از روی عادت باشد فائده ندارد . از ادامه آیه نتیجه می گیریم که استغفار و توبه در صورتی اثر دارد که بر گناه اصراری نبوده باشد . اصرار بر گناه در روح انسان حالتی بوجود می آورد که با آن دیگر یاد خدا هم مفید فائده نخواهد بود، و آن حالت عبارتند از سبک شمردن اوامر الهی و بی پروا بودن در هتک حرمت او و خود را در پیشگاه مقدسش بزرگ شمردن و با پدید آمدن این حالت طبیعی است که روح بندگی در انسان باقی نمی ماند و در نتیجه یاد خدا هم اثر و نتیجه ای نخواهد داشت. اصرار بر گناه اعم از صغیره و کبیره ، مولود سبک شمردن امر خدا و کوچک دانستن مقام اوست. پس جمله "ما فعلوا"هم شامل گناهان کبیره و هم شامل گناهان صغیره است و بدیهی است که آغاز جمله هم "اذ فعلوا فاحشه " به گناهان صغیره و کبیره بر می گردد. (علامه طباطبایی المیزان)

شب بیست و هفتم رجب : مبعث رسول اکرم صلوات الله علیه- امشب دوازده رکعت نماز با هر سوره که خواستید و بعد ذکر دارد رجوع به مفاتیح همراه با دعا - روزه روز بیست وهفتم - و مجدد در روز دوازده رکعت نماز با دعای روز بیست و هفتم - روز اخر رجب نماز سلمان فارسی فراموش نشود- برای دفع ویروس کرونا دعا کنید و- برای فرج مولایمان دعا کنید- هر روز حمد شفا برای سلامتی مبتلایان در اوقات فراغت

بخش دوم ایثار از ترجمه محاضرات توسط فاطمه پورشفیع:
روایت شده که موسی بن عمران (ع) گفت: پروردگارا بعضی از درجات محمّد (ص) را به من نشان بده پروردگار فرمود: ای موسی تو هرگز تحمّل ان را نداری! ولیکن به تو نشان می دهم ، جایگاهی از جایگاه او را منزلتی از منزلت اورا که بسیار عظیم است برتری او بر تو و بر جمیع خلق من .
در این حال پرده ملکوت آسمان کنار رفت . پس موسی نظر کرد به آن منزلت که نزدیک بود به هلاکت برسد از شدّت انوار این منزلت و قرب و نزدیکی به خداوند .
پس گفت: پروردگارا ! چگونه به این کرامت دست یافته است؟
پروردگار گفت: به طریقی خاص که او را از شما متمایز می کند و آن ایثار است.
ای موسی! احدی از شما لحظات عمرش را اینگونه عمل نکرده که محاسبت لحظات عمر او توتوأم با حیا و شرم باشد و بهشت را به گونه ای که می خواهد مهیّا سازد. (میزان الحکمة – باب ایثار)
کلمات قصار از ایثار:
آنچه بصورت کلمات قصار در ایثار از امام علی(ع) وارد شده است:
الایثار أعلی الایمان.... ایثار بالاترین ایمان است.
الایثارأشرف الکرم.... ایثار شریف ترین کرم و بزرگواری است.
الایثار أعلی مراتب الکرم و أفضل الشّیم..... ایثار بالاترین مراتب بزرگواری و بالاترین خلق و خوی انسانی است.
الایثار أفضل عباده وأجمل سیاده... ایثار برترین عبادت و بزرگترین آقائی است.
الایثار فضیلة و الاحتکاررذیله.....ایثار فضیلت و برتری است و احتکاررذیله و پستی است.
الایثار علی نفسک تملک الرّقاب : بوسیلۀ ایثار و برگزیدن دیگران بر خود آنان را فرمانبر خویش گردان.(غررالحکم ج1 –باب ایثار)
درجات ایثار نزد اهل بیت(ع):
ایثار امام علی(ع) در تمام دوران حیاتش معروف و مشهور است و در تمام کتب نوشته شده است – و آنچه که در حیات رسول خدا(ص) مطرح شده است " لیلة المبیت" شبی که حضرت علی(ع) بجای رسول خدا در فراش نبی خوابیدند تا جان رسول خدا حفظ گردد. . خداوند تعالی در این مورد آیه " من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله.. (بقره 207)را نازل کرد و ونیز همچنان است ایثار علی(ع) و ایثار فاطمه(س) در هنگامی که مسکین و یتیم و اسیر بر آنها وارد شد و آنان از آنچه که دوست داشتند و نیاز به افطار بعد از روزه داشتند به انان انفاق کردند و آیه "یطعمون الطعام..." (انسان 2) نازل گشت.
ابن مردویه عن ابن عباس در قول خداوند تعالی" یطعمون اطعام علی حبّه..." گفت: این آیه نازل شده در حق علی ابن ابیطالب و فاطمه(س) و اینکه حسن و حسین (ع) بیمار شدند. رسول خدا(ص) با اصحاب به عیادت آمدند. پس ایشان فرمودند: ای ابالحسن نذر کن بر فرزندت ! پس علی و فاطمه و فضه کنیز آندو نذر کردند به اینکه آندو از بیماری رها شوند ، سه روز روزه خواهند گرفت، پس خداوند آن رو را شِفا داد.
پس علی(ع) از شمعون الخیبری یهودی سه صاع جو قرض کرد . فاطمه یک صاع از آن نان را پخت پس پنج قرص نان شد و آنها را پیش روی خودشان قراردادند تا افطار کنند.پس سائلی در زد و گفت:
السلام علیک یا اهل بیت محمّد ؛ مسکین من المساکین المسلمین أطعمونی أطعمکم الله من موائد الجنة " من مسکین مسلمان هستم مرا طعامی دهید . خداوند شما را از نعمت های بهشت ارزانی دهد. پس قرص نان خود را بخشیدند و با آب اطعام کردند .
روز دیگر را روزه گرفتند . وبه هنگام طعام و افطار یتیمی بر انها وارد شد پس اهل بیت با آب افطار کردند. روز سوم را روزه گرفتند و به هنگام افطار اسیری بر آنها وارد شد. پس قرص نانها بخشیده شد. چون صبح شد علی(ع) دست حسن و حسین را گرفت و نزد رسول خدا برد و رسول خدا (ص) چون آنها را دید که از شدّت گرسنگی می لرزند فرمود: می بینم از آنچه بر شما وارد شده است . پس با ایشان حرکت کرد و فاطمه را در محراب دید که شکمش به پشتش چسبیده و چشمانش بی حال است پس در این هنگام جبرئیل آمد و گفت:بگیر ای محمّد! در حقّ اهل بیت خود پس بخوان سوره را. (هل أتی علی الانسان...) این روایت از (عطا از ابن عباس- بحرانی در غایت المرام- ضحاک از ابن عباس – الحموینی در کتاب فرائد السمطین به سند ابن عباس و ثعلبی به سند ابی صالح از ابن عباس و دوایت مجمع از واحدی در تفسیر.....)
مؤمن واقعی ، برادران نیازمند را بر خود مقدّم می دارد . مؤمن واقعی از حرص مال دنیا و حب دنیا برأت می جوید. مؤمن واقعی اخلاص در عمل دارد و آنچه انفاق می کند و یا از جان و مال وعمر ایثار می کند نه تنها منّتی بر خدا ندارد بلکه مدام در پی قبولی طاعات خود است که ایا خداوند تعالی آن عمل نیک و یا آن ایثار و از خودگذشتگی را قبول کرده است!.. مؤمن واقعی هر چند در راه خدا تلاش کرده باشد آن را ناچیز می پندارد . مؤمن واقعی به خوبی آگاه است که با فرا رسیدن ساعت موعود و قیامت نه مال ونه اولاد – هیچکدام فریاد رسی برای او نخواهند بود مگر آنچه که خداوند در قلب سلیم قرار داده است.
والسلام علی من اتبع الهدی

الایثار

از خودگذشتگی




ایثار- از خود گذشتگی
و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه»(حشر/9)»
و آنان ایثار میکنند و ترجیح میدهند دیگران را بر خودشان، گرچه خود آنها محتاج باشند.

مردی آمد نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از گرسنگی شکایت کرد، رسول خدا فرستادند نزد زنهایشان، آنها گفتند چیزی نداریم جز آب –
رسول خدا (ص)فرمود: کیست این مرد را امشب طعام بدهد؟

امیرالمومنین (علیه السلام) عرضه داشت، من یا رسول الله و سپس آمد نزد فاطمه (علیهاسلام) و فرمود: ای دختر رسول خدا من امشب مهمان دارم در خانه غذا چه داریم؟

فاطمه (علیهاالسلام) فرمود: فقط غذائی برای این دختر بچه داریم ولی همان را برای مهمان شما ایثار میکنیم.

امیرالمومنین علی (ع) فرمود: ای دختر محمد، دختر را بخوابان و چراغ را خاموش کن تا غذا نخوردن ما و کمی طعام معلوم نشود آنها شروع کردند به خوردن غذا و امیرالمومنین دست به سوی غذا می برد ولی چیزی نمیخورد بطوری که مهمان خجالت نکشد وقتی مهمان دست از غذا کشید ، چراغ را آوردند -مشاهده نمودند ظرف غذا پر است از غذا-

آن شب صبح شد؛ امیرالمومنین علی(ع) به مسجد رفته و با رسول خدا نماز را خواندند.

رسول خدا نگاهی به امیرالمومنین کرده و شدیدا گریستند و فرمودند: ای علی، خداوند از عمل دیشب شما در عجب و خوشحالی است.( بحار الانوار، ج 41،ص28)
ایثار در لغت:
ایثار در لغت به معنی عطا کردن و دیگری را بر خود ترجیح دادن است . در اخلاق ناصری آمده است "ایثار آن بود که بر نفس آسان باشد از سرما یحتاجی که به خاصۀ او تعلق داشته بود . برخاستن و بذل کردن در وجه کسی که استحقاق آن او را ثابت بود ."(اخلاق ناصری تصحیح مینوی ص 115)
در تفسیر المیزان؛ ایثار به معنای اختیار و انتخاب چیزی بر غیر آن است و کلمۀ " خصاصه" فقر و حاجت است.
شأن نزول آیه فوق:
در کافی ذیل ایه "یوثرون علی أنفسهم و لو کان بهم خصاصه" از جمیل بن دراج روایت کرده که حضرت صادق(ع) فرمود: بهترین شما مردم ، کسانی هستند که با سخاوت اند و شریرترین شما بخیلان باشند؛ واز ایمان خالص است نیکویی کردن با برادران و برآوردن حاجات آنها و خداوند خوبی نمودن به برادران را دوست می دارد و با این عمل ، بینی شیطان به خاک مالیده می شود و سبب خلاصی از دوزخ و داخل شدن در بهشت است.
ای جمیل! اینها را به اصحاب خود خبر بده. عرض کردم : فدایت گردم آیا نیکویی کردن به برادران در حالت ثروت و تهیدستی است؟ فرمود : برای صاحب ثروت ، احسان نمودن آسان است . خداوند آنهایی که تهی دست هستند و احسان می کنند مدح فرموده است و آنگاه آیۀ فوق را تلاوت فرمود. این حدیث را شیخ مفید و طوسی نیز روایت کرده اند.(الکافی ج4ص41.امالی شیخ طوسی ج1ص65. امالی مفید ص291 ح9)
حضرت صادق(ع) فرمود: آیه در شأن امیرالمؤمنین علی(ع) نازل شد . دیناری برای قوت حضرت فاطمه و حسنین علیهم السلام فراهم کرد و در بین راه ، مقداد بن اسود اظهار حاجت کرده ، آن دینار را با شدّت احتیاج خود، به مقداد عطا فرمود و او را بر خود و خانواده اش مقدم داشت، فورأ جبرئیل نازل شد و آیۀ مزبور در شأن آن حضرت آورد. (تاویل الآیات ج2ص679ح5)
ابن مسعود گفت: نماز شام را با رسول خداصلی الله علیه و آلهبجا آوردم. مردی از میان صف برخاست و گفت: ای مهاجر و انصار؛ مردی غریبم، سوال در حضور پیغمبرو نمازگاه او می کنم ، مرا طعام بدهید. رسول خدا(ص) فرمود: ای بنده خدا ، نام غریب مبر؛ که رگهای دلم را بریدی ، غریب چهار کس است:
اوّل ؛ مسجدی است که میان قومی باشد و در آن نماز نکنند .
دوّم؛ قرآن است در خانه ای که اهل آن نخوانند.
سوّم؛ عالم و دانشمندی است که میان قومی و طایفه ای که احوال او نپرسند و از او تفقد نکنند.
چهارم؛ اسیری است در میان کفار که خدا را نشناسند . آنگاه فرمود: کیست که مؤونه این مرد را متکفّل شود تا خدای تعالی او را در فردوس اعلی جای دهد؟
امیرالمؤمنین علی(ع) بر خاست و دست سائل را گرفت و به خانه برد. به حضرت فاطمه(س) فرمود: ای دختر رسول خدا، این مهمان را پذیرایی کن. گفت: ای پسر عم در خانه جز اندکی گندم نبود از آن طعامی مهیا کرده ام به قدر یک نفر بیش نیست . کودکان ما گرسنه اند . شما هم روزه داری! امیرالمؤمنین فرمود: آن طعام را بیاورچون آورد ، دید اندک است نزد مهمان گذاشت و دست مبارک را دراز کرد به بهانۀ آن که چراغ را اصلاح کند ، آن را خاموش کرد تا مهمان سیر شود، چون سیر شد چراغ را روشن کرد ، دید طعام بر حال او باقی است ، به آن مرد فرمود چرا طعام نخوردی؟
عرض کرد : یا امیرالمؤمنین ! من طعام زیاده از متعارف خوردم و سیر شدم خدای تعالی برکت داده است.
آن حضرت و فاطمه زهرا (س) با کودکان نیز از آن طعام میل کردند و زیادتی را به همسایه ها مرحمت کردند. و پیغمبر اکرم(ص) فرمود: یا علی! بخاطر آن عملی که دیشب با مهمان رفتار کردی و چراغ را خاموش کردی و طعام نخوردی تا مهمان سیر شود خداوند آیه " یوثرون علی انفسهم...) را در شأن حضرتت نازل فرموده است.(تفسیر ابوالفتوح ج19ص123-125)
ایثار در روایات:
قال رسول الله (ص) :" من آثرعلی نفسه آثره الله یوم القیامة الجنة" هرکس علیه خودش ایثار نماید خدای تعالی در روز قیامت بهشت را بر او ایثار کند.(نور الثقلین ج1ص364ح237-ص309-وج 5ص285)
هر کس چیزی را دوست بدارد ، پس آن را برای خدای تعالی قرار دهد ، خدای متعال در روز قیامت فرماید: بندگان همدیگررا با آنچه میانشان معروف بود، پاداش می دادند و من امروز با بهشت تو را پاداش می دهم.(همان)
امیرالمؤمنین(ع) جماعتی را دید ، فرمود: شما کیستید ؟ عرض کردند: ما متوکّلین هستیم که به توکل زندگانی می کنیم . به آنها فرمود: توکل شما به کجا رسیده است؟ گفتند: چون بیابیم بخوریم . واگر نیابیم صبر کنیم .
فرمود: سگها نزد ما چنین باشند.
پرسیدند: پس چه باید کرد؟
فرمود: مانند ما رفتار کنید، اگر بیابیم انفاق و ایثار کنیم . اگر نیابیم شکر نماییم.(تفسیر ابوالفتوح ج19ص126ادامه دارد