بخش دوم ایثار از ترجمه محاضرات توسط فاطمه پورشفیع:
روایت شده که موسی بن عمران (ع) گفت: پروردگارا بعضی از درجات محمّد (ص) را به من نشان بده پروردگار فرمود: ای موسی تو هرگز تحمّل ان را نداری! ولیکن به تو نشان می دهم ، جایگاهی از جایگاه او را منزلتی از منزلت اورا که بسیار عظیم است برتری او بر تو و بر جمیع خلق من .
در این حال پرده ملکوت آسمان کنار رفت . پس موسی نظر کرد به آن منزلت که نزدیک بود به هلاکت برسد از شدّت انوار این منزلت و قرب و نزدیکی به خداوند .
پس گفت: پروردگارا ! چگونه به این کرامت دست یافته است؟
پروردگار گفت: به طریقی خاص که او را از شما متمایز می کند و آن ایثار است.
ای موسی! احدی از شما لحظات عمرش را اینگونه عمل نکرده که محاسبت لحظات عمر او توتوأم با حیا و شرم باشد و بهشت را به گونه ای که می خواهد مهیّا سازد. (میزان الحکمة – باب ایثار)
کلمات قصار از ایثار:
آنچه بصورت کلمات قصار در ایثار از امام علی(ع) وارد شده است:
الایثار أعلی الایمان.... ایثار بالاترین ایمان است.
الایثارأشرف الکرم.... ایثار شریف ترین کرم و بزرگواری است.
الایثار أعلی مراتب الکرم و أفضل الشّیم..... ایثار بالاترین مراتب بزرگواری و بالاترین خلق و خوی انسانی است.
الایثار أفضل عباده وأجمل سیاده... ایثار برترین عبادت و بزرگترین آقائی است.
الایثار فضیلة و الاحتکاررذیله.....ایثار فضیلت و برتری است و احتکاررذیله و پستی است.
الایثار علی نفسک تملک الرّقاب : بوسیلۀ ایثار و برگزیدن دیگران بر خود آنان را فرمانبر خویش گردان.(غررالحکم ج1 –باب ایثار)
درجات ایثار نزد اهل بیت(ع):
ایثار امام علی(ع) در تمام دوران حیاتش معروف و مشهور است و در تمام کتب نوشته شده است – و آنچه که در حیات رسول خدا(ص) مطرح شده است " لیلة المبیت" شبی که حضرت علی(ع) بجای رسول خدا در فراش نبی خوابیدند تا جان رسول خدا حفظ گردد. . خداوند تعالی در این مورد آیه " من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله.. (بقره 207)را نازل کرد و ونیز همچنان است ایثار علی(ع) و ایثار فاطمه(س) در هنگامی که مسکین و یتیم و اسیر بر آنها وارد شد و آنان از آنچه که دوست داشتند و نیاز به افطار بعد از روزه داشتند به انان انفاق کردند و آیه "یطعمون الطعام..." (انسان 2) نازل گشت.
ابن مردویه عن ابن عباس در قول خداوند تعالی" یطعمون اطعام علی حبّه..." گفت: این آیه نازل شده در حق علی ابن ابیطالب و فاطمه(س) و اینکه حسن و حسین (ع) بیمار شدند. رسول خدا(ص) با اصحاب به عیادت آمدند. پس ایشان فرمودند: ای ابالحسن نذر کن بر فرزندت ! پس علی و فاطمه و فضه کنیز آندو نذر کردند به اینکه آندو از بیماری رها شوند ، سه روز روزه خواهند گرفت، پس خداوند آن رو را شِفا داد.
پس علی(ع) از شمعون الخیبری یهودی سه صاع جو قرض کرد . فاطمه یک صاع از آن نان را پخت پس پنج قرص نان شد و آنها را پیش روی خودشان قراردادند تا افطار کنند.پس سائلی در زد و گفت:
السلام علیک یا اهل بیت محمّد ؛ مسکین من المساکین المسلمین أطعمونی أطعمکم الله من موائد الجنة " من مسکین مسلمان هستم مرا طعامی دهید . خداوند شما را از نعمت های بهشت ارزانی دهد. پس قرص نان خود را بخشیدند و با آب اطعام کردند .
روز دیگر را روزه گرفتند . وبه هنگام طعام و افطار یتیمی بر انها وارد شد پس اهل بیت با آب افطار کردند. روز سوم را روزه گرفتند و به هنگام افطار اسیری بر آنها وارد شد. پس قرص نانها بخشیده شد. چون صبح شد علی(ع) دست حسن و حسین را گرفت و نزد رسول خدا برد و رسول خدا (ص) چون آنها را دید که از شدّت گرسنگی می لرزند فرمود: می بینم از آنچه بر شما وارد شده است . پس با ایشان حرکت کرد و فاطمه را در محراب دید که شکمش به پشتش چسبیده و چشمانش بی حال است پس در این هنگام جبرئیل آمد و گفت:بگیر ای محمّد! در حقّ اهل بیت خود پس بخوان سوره را. (هل أتی علی الانسان...) این روایت از (عطا از ابن عباس- بحرانی در غایت المرام- ضحاک از ابن عباس – الحموینی در کتاب فرائد السمطین به سند ابن عباس و ثعلبی به سند ابی صالح از ابن عباس و دوایت مجمع از واحدی در تفسیر.....)
مؤمن واقعی ، برادران نیازمند را بر خود مقدّم می دارد . مؤمن واقعی از حرص مال دنیا و حب دنیا برأت می جوید. مؤمن واقعی اخلاص در عمل دارد و آنچه انفاق می کند و یا از جان و مال وعمر ایثار می کند نه تنها منّتی بر خدا ندارد بلکه مدام در پی قبولی طاعات خود است که ایا خداوند تعالی آن عمل نیک و یا آن ایثار و از خودگذشتگی را قبول کرده است!.. مؤمن واقعی هر چند در راه خدا تلاش کرده باشد آن را ناچیز می پندارد . مؤمن واقعی به خوبی آگاه است که با فرا رسیدن ساعت موعود و قیامت نه مال ونه اولاد – هیچکدام فریاد رسی برای او نخواهند بود مگر آنچه که خداوند در قلب سلیم قرار داده است.
والسلام علی من اتبع الهدی