الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ(رعد/28) آنها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد! اطمینان به معنای سکونت و آرامش است و اطمینان بسوی چیزی به این است که آدمی با آن دلگرم و خاطر جمع شود . ایمان بخدا ملازم به اطمینان قلب بوسیلۀ یاد خداست و این آیه با آیه سوره انفال آیه هشت که می فرماید: " إنّما المؤمنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم " مؤمنین تنها آنهایند که وقتی یاد خدا به میان می آید دلهایشان به هراس می افتد. این ترس که در این آیه آمده ترسی نیست که با اطمینان قلب منافات داشته باشد بلکه حالتی است قلبی که طبعاً قبل از آمدن اطمینان عارض قلب می شود. (تفسیر المیزان) این هراس در آیه سوره انفال برای چیست؟ هیچ شری از ناحیه خدا نازل نمی شود و چون ترس همیشه از شری است که ممکن است پیش بیاید ،پس آنچه نتیجه می گیریم اینکه حقیقت ترس از خدا همانا ترس آدمی از اعمال زشت خویش است که باعث می شود خداوند از انزال رحمت و خیر خود امساک و خودداری کند بنابراین هر وقت که دل آدمی بیاد خداوند بیفتد اولّین اثری که از خود نشان می دهد این استکه ملتفت مقصورها و تقصیرها و گناهان خود گشته ، آنچنان متأثر شود که عکس العملش در جوارح لرزه اندام باشد ،دومین اثرش این استکه متوجه پروردگارش می شود که هدف نهایی فطرت اوست در نتیجه خاطرش سکونت یافته و به یاد او دلش آرامش می یابد. (همان)