دلایل شرعی عزاداری برای ائمه(ع):
روایات استحباب گریستن بر اهل بیت(ع):
عدّه ای از بزرگان معتقدند که تمامی روایات کامل الزیارات حجّت است و نیازمند بحث از سند نیست. 1-روایت محمّد بن مسلم از امام باقر(ع) : علی بن الحسین(ع) همواره می فرمود: هر مؤمنی که چشمانش بخاطر شهادت حسین(ع) به گونه ای اشک بار شود که بر گونه هایش جاری گردد، خداوند او را برای همیشه در غرفه های بهشت سکونت دهد و هرمؤمنی که به خاطر آزارهای دنیوی که از دشمنان به ما رسیده است ، اشکهایش جاری گردد خداوند او را در جایگاه راست گویان قرار دهد و هرمؤمنی که بخاطر ما به او آزار برسد و بر اثر آن سختی اشک بر گونه هایش جاری گردد ، خداوند از چهره اش آزار را بر خواهد داشت و او را از خشم و آتش خویش در قیامت ایمنی خواهد بخشید. (وسایل الشیعه ج10ص391باب66)
2- فضیل بن یسار از امام صادق(ع) نقل می کند: کسی که از ما اهل بیت نزد او یاد شود ، پس اشک چشمانش اگرچه به اندازه بال مگس جاری شود خداوند گناهانش را بیامرزد ، هرچند گناهانش همانند کف های دریا باشد. (همان)
منظور از حفظ این احادیث عزاداری برای ائمه(ع) از یک سو به سوگ مندان وعدۀ آمرزش دادن است و از جانب دیگر ، احیاء و زنده نگه داشتن اهداف و آرمانهای اهل بیت (ع) است. زنده نگه داشتن راه و رسم معصومان بزرگترین هدفی است که تمامی آنان در راه اقامه و حاکمیت آن به شهادت رسیدند و برای تحقق آن عزیزترین افراد خویش را فدا کردند . احیاء ذکر اهل بیت (روضه خوانی و اشک ریختن بر مصیبات وارده بر اهل بیت (ع) ) بخصوص امام حسین(ع) ماندگار و بقای شیعه را در فراز و نشیبهای مختلف تضمین نموده است ،مبارزه با دشمنان اهل بیت در راستای احیاء نام و آرمان آنان قرار می گیرد .