درسی از استاد مصباح یزدی- در موردبخشی از حکمت31 نهج البلاغه:
سفارش من به شما حتما مطالعه نمایید:

شک بر چھار شعبه است:
1. جدال بیھوده ، ھول و ھراس ، دو دلی وتسلیم،- اگر کسی به جدال بیھوده عادت کند ھیچ گاه شبش به صبح نرسد و ھمیشه در تاریکی شک بماند و به روشنی یقین نرسد.
2. هر گاه از کارھایی که در پیش دارد بھراسد ، عقب نشینی کند و گامی به پیش ننھد.
3. ھرکه در تردید و دو دلی بسر برد ، لگد کوب سُم ھای شیطان شود .
4. ھر که به حوادث ھلاکت بار دنیا و آخرت تن دھد در دنیا و در دنیا و آخرت به ھلاکت رسد.
--------------
یکی از ویژگی ھای روح آدمی که در عرصه ھای مختلف ظھور پیدا می کند این است که وقتی روی انجام کاری تمرکز پیدا کند و آن را تکرار کند، کم کم روح او با آن کار انس می گیرد و ترک آن کار برای او سخت می شود. این حالت در امور طبیعی و مادی محسوس تر است.

کسی که برای بار اول سیگار می کشد وقتی دود تلخ سیگار وارد حلق او می شود به سرفه می افتد و ناراحت می شود.
اما چند مرتبه که این کار را تکرار کرد کم کم تلخی آن را احساس نمی کند و به آن عادت می کند، به گونه ای که اگر سیگار به او نرسد گویا گمشده ای دارد.
در امور روحی، روانی و اخلاقی ھم چنین خصلتی وجود دارد. در روایات آمده است که:
"إنِّ للِشَّرِّ ضَرَاوَةً کَضَرَاوَةِ الْغِذَاء" کارھای بد ھم مانند عادت به غذا به صورت عادت در می آیند(بحار ج75ص164)
حالت وسواس- ابتدا از دقت ھای بی جا شروع می شود. احیانا خود شخص ھم می داند چنین دقت ھایی بی جاست، اما به آنھا اھمیّت می دھد و آنھا را تکرار می کند.
سرانجام کار او به جایی می رسد که پنجاه بار دست خود را می شوید و باز می گوید: نشد!