ادامه شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه- فاطمه پورشفیع- شماره 23

23- نرَوم ما لیس لنا بحق
پناه بخدا از
خواستن آن چه که حق ما نیست
إدفع بالتّی هی أحسن السیئه نحن أعلم بما یصفون(المومنون/96)
بدی را با نیکی تلافی کن و از بین خوبیها خوبتر آنها را انتخاب کن.
الف: بدترین مردمان نزد خداوند در قیامت از حیث منزلت کسی است که اکرامش کنند تا از شرش باز مانند إنّ شرّ النّاس منزلة عند الله یوم القیامة من أکرمه النّاس اتقاء لشّره .
ب: آنچه در این بحث اتّفاق می افتد شاید نفاق باشد . امام باقر(ع) فرمود: چه بد بنده ای است ،بنده ای که دو چهره و دو زبان داشته باشد. ،برادرش را در حضورش مدح کند ولی در غیابش او را بکوبد.! اگر برایش عطایی شود حسد کند و اگر مبتلا شود مخذولش نماید(جامع السعادات) . منافق آنچه را که می خواهد حق او نیست . منافق قصد طلب جاه و مقام و مال را دارد . او قصد چیزی را دارد که حق او نیست.
امام علی(ع) فرمود: منافق نسبت به خودش مسامحه روا می دارد و از مردم خرده گیری می کند. (غررالحکم)
پناه بر خداوند تعالی از منافقی که آنچه می خواهد ،حقّش نیست ،چون منافق دلش بیمار است و چون خزنده ای زهرناک آهسته می خزد و بی خبر زهر خود را می ریزد، گفتارش به گونه ای شفابخش است امّا کردارش درد بی درمان ، نسبت به آسایش و رفاه مردم حسادت می کند. او به گرفتاری مردم دامن می زند و نومید می کند . برای هر غم و اندوهی اشکهای دروغین دارد و برای نفوذ در هر دلی وسیله ای دارد.پیامبر(ص) فرمود: دو خصلت است که در منافق وجود ندارد، نیکویی در روش رفتار و فهم در دین (کنزالعمال 776)
منافق در اموری وارد می شود که حق او نیست . با زبانی از سنّت حرف می زند در حالیکه فهم سنّت ندارد . قرآن را تفسیر به رأی می کند و از محکم و متشابه سر در نمی آورد . نفاق با زبانی غیر واقع بعد از رحلت پیامبر(ص) وارد عمل می شود و مردم را به سوی خود می کشاند وجعل حدیث و اکاذیب را رواج می دهد.
پس بخدا پناه می بریم از کسانی که خود را وارد مرحله ای می کنند که حقّ آنها نیست؛همچون خلفا که غاصب خلافت شدند و اجتهاد بر نص پیامبر را ترجیح دادند – آنان در دوران حکومت بیست ساله خود حق را کنار گذاشته و بدعتها ی فراوانی را بین مردم رایج کردند .آنان با شیوه نادرست خود مغز ها را شستشو داده و بزور و تزویر از مردم بیعت گرفتند واین آغازگر ظلم وستم و چپاول و غارت در طول قرنها بر علیه بشریت شد.
" ومن النّاس من یعبد الله علی حرف ٍ فإن اصابته فتنه ً أنقلب علی وجهه (الحج 11) از مردم کسی است که خدا را در حاشیه (مصلحت جویانه) می پرستد. حال اگر خیری به او رسد بدان آرام می گیرد و چون بلایی بر او پیش آید از دین روی برتابد .او در دنیا و آخرت زیانکار است و این همان خسارت آشکار است.