جلب رضای خدا: )بخشی از شرح زیارت جامعه کبیره پورشفیع)
موارد تحصیل رضای خدا بسیاراست. انگیزه حضرت امیر المؤمنین (ع) از عمل شجاعانه در لیلة المبیت ، جلب رضای خدا بود. " من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله" (بقره /207) و اساسأ خط سیر زندگی ائمه اطهار(ع) جز تحصیل رضای خدا نیست. امام حسین(ع) در هنگام حرکت از مدینه و سپس بسوی کربلا ، در کنار قبر جدّ بزرگوارش دعا کردند: أسئلک یا ذاالجلال و الاکرام بحقّ القبر و من فیه الاّ اخترت لی ماهو لک رضی و لرسولک رضی"(بحار ج44 ص328)ایشان از حضرت ذوالجلال می خواهد که راه رضای خود و رضای رسول مرتضایش را در پیش پای وی بگذارد.در آیات و دعا ها و روایات به رضای خداوند اشاره شده است. رضوان الهی بالاترین نعمت است. رضی الله عنهم و رضوا عنه(مجادله 22 )امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه در دعای 41- می فرماید: خدایا از تو می خواهم که درجه ام را با مقام رضا شرافت بخشی" شرّف درجتی برضوانک"- رضایت از گوهر ذات انسان "رفتار و اخلاق و عقاید سالم بنده که این مرحله رسیدن به درجه تکامل است و آن در صورتی است که اعمال انسان مطابق با حجتّ عصر یعنی دین الهی و امتثال فرمان خدا باشد.یعنی هم او از خدا راضی باشد و هم خدا از او" راضیة مرضیة" (فجر28) و مسائل مادی مانند فقر ، ناداری، گرسنگی و رنج را برای تحصیل رضای الهی تحّمل کند. امام صادق (ع) نزد عدّه ای در برابر سوال آنها گفت: خزینه های زمین و کلید های آن نزد ماست و اگر با یکی از پاهایم به زمین بگویم آنچه از طلا و نقره در اختیار توست خارج کن ، خارج می کند. آنگاه با یکی از پاهایش خطی بر روی زمین کشید ، زمین شکافته شد سپس با دستش اشاره کرد و شمش طلایی به اندازۀ یک وجب خارج شد . آنگاه فرمود: نیک بنگرید ، وقتی نگاه کردیم ، دیدیم شمشهای فراوانی روی هم ریخته و می درخشد. بعضی به امام گفتند: فدایت شوم! این همه امکانات در اختیار شماست و شیعیان شما باز هم نیازمندند؟ فرمود: خداوند دنیا و آخرت را برای ما و شیعیان ما جمع می کند و آنها را داخل بهشت می کند.امّا دشمنان ما را به جهنم داخل می کند.(ج1 اصول کافی ص474)
امام میزان رضایت الهی است:
رضای و سخط الهی را بنده در نظر داشته باشد. سالک صالح باشد وعقل خود را احیا و نفس خویش را تزکیه وفدا کند.عارفی هفتاد سال زندگی کرد و هرگز در باره رخداد ناگوار ،نگفته بود " ایکاش واقع نمی شد" . و درمورد چیزی که مورد رغبت بود واقع نشده بود ،نگفته بود : "ایکاش واقع می شد".و توفیق الهی بستگی به رضای الهی است.