وقتی به اتوبان از بالانگاه می کنی چه صحنه هایی می بینی . یک عده می روند از یکطرف و یک عده از طرف دیگر به سوی مقصد . چه شتابان فقط مقصد مهم است ولی اگر تصادف شد ویا اتفاقی دیگر پدید آمد در آن لحظه نمی فهمند اگر چه اندوه بعد از آن شدید باشد. ولی ایکاش همه مقصدم بسوی سعادت آخرت بود نه مقام و جاه و مال که خداوند با مال و جان چه آزمایش سختی از بندگان در ساختمان پلاسکو کرد .لیبلونکم احسن عملا. گاهی می گویم اتوبان دو جهت دارد یک جهت بسوی زندگی و یک طرف به سوی جهان دیگر. یک گروه می آیند یک گروه می روند .یکی ریاست جمهوری و دولتش به پیایان می رسد و دیگری آغاز می کند. این رفت و آمد ها در طول زندگی ادامه دارد ولی جانفشانی و زندگی خود را بخاطر دیگران در خطر انداختن چه در ساختمان پلاسکو و چه در جبهه های حق بر علیه باطل ماندگار است . شما منتظران باید با دست و چشم و گوش خدایی خود خدمت به مردم را فراموش نکنید تا انقلاب همیشه زنده ماند و دشمنان نا امید شوند . همیشه در هر کاری که بلد هستید سمت ناجی را فراموش نکنید.