بخش شانزدهم از شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه توسط فاطمه پورشفیع: تقدیم به طلاب در روز پژوهش. لطفا انتشار دهید:



16-استکبار الطاعة-
پناه بخدا از
بزرگ شمردت طاعت
مذّمت کبر:
کبر آفتی است بزرگ و شری عظیم و فسادی ترسناک که خاصان را به هلاکت می افکند، چه رسد به افراد عامی."کذلک یطبع الله علی کُلّ قلب متکبّر جبّار(غافر /35)خداوند اینگونه بر قلب هر متکبّر پیشه ،گردن فرازی ،مُهر می زند.
"إنّ الذّین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنّم داخرین"(غافر/60)همانا کسانی که نسبت به عبادت من استکبار می کنند بزرگی می فرو شند ، به زودی با خواری به جهنم داعل خواهند شد.
تکبری که به مخالفت با خداوند سبحان منتهی می گردد ، از هلاک کننده های بزرگ می باشد.
هر آن بنده ای که تکبرورزی نماید ، در صفتی از صفتهای خداوندی با او به نزاع بر خاسته است و از این روست که خداوند سبحان فرموده است:
"العظمة ردائی و الکبریاءُ ازاری، فمَن فیهما قصمتُهُ " عظمت ردای من است و کبریاء آزار و روپوش من،پس هر کس در این دو با من به منازعه بپردازد، خردش میکنم.(جامع السعادات – ملا مهدی نراقی)
اطاعتی مقبول درگاه خداوند یکتاست که بدور از ریا و منّت گذاری بر خداوند باشد.آنگاه که در عبادت الهی (چه واجبات – وچه مستحبات و اعمال) خضوع جسمی و خشوع قلبی نمایان شود آن عبادت و عمل صالح پذیرفته درگاه الهی است . پیامبر(ص) در حدیثی فرمود: خود را وقف عبادت کنید و عبادت اینگونه است، پروردگارتان می فرماید: ای فرزند آدم ، خود را وقف عبادت من گردان، تا دلت را پر از بی نیازی کنم و دستانت را آکنده از روزی سازم . ای فرزند آدم! از من دوری مکن که دلت را از فقر انباشته می کنم و دستانت را از گرفتاری می آکنم(کنزالعمال ج 15 ص939ح 43614)