اجتناب از بدعتها :
امام علی(ع) در مورد بدعت و بدعتگزار می فرماید: هیچ بدعتی نهاده نشد مگر آنکه بدان سبب سنّت ترک شد . از بدعتها بپرهیزید و راه روشن را در پیش گیرید ، بهترین کارها آن است که پیشینه داشته باشد و بدترین آنها آن است که نو پدید و بی سابقه باشد (شرح نهج البلاغه لابن الحدید 9/93)
پیامبر(ص) در قول خداوند می فرماید: إنّ الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعا......." (انعام/159)اینان که دین خود را فرقه فرقه کردند و گروه گروه شدند همان بدعتگزاران و هوا پرستان هستند . توبه آنان پذیرفته نیست ، من از آنان بیزارم . آنان ازمن بیزارند(کنزالعمال 1095-1126)
بدعت در معنا..:
بدعت یعنی نو آوری در دین – یعنی کسی با فرمان خدا و کتاب او و روایات اهل بیت(ع) مخالفت کند و بر اساس رأی خود و هوای نفسانی خود عمل کند .
بدعت عبارت از تصرف در دین است، یعنی چیزهایی را که نمی دانیم از دین است به دین نسبت بدهیم و شدیدتر از آن اینکه چیزهایی را که می دانیم از دین نیست به دین نسبت بدهیم.
بدعت بر دو قسم است:
1- بدعت در عقیده یعنی انسان عقیده پیدا کند به چیزی که جزء دین نیست و یا نمی داند جزء دین است یا نه، و آنرا جزء دین بداند.
2- بدعت در تشریع و قانونگذاری به این صورت که قوانین و احکامی را از خارج به احکام واقعی دینی اضافه نماید.
از دیدگاه شیعه امامیه: شیعه می گوید برخی از اموری که اهل سنت در عبادتشان دارند، بدعت است از جمله گفتن آمین بعد از پایان سوره حمد در نماز، دست بسته نماز خواندن، حذف "حی علی خیر العمل" در اذان، افزودن جمله "الصلاة خیر من النوم" در اذان صبح، نماز تراویح و حرام دانستن ازدواج موقت. و کامل خواندن نماز مسافرو بسیاری از بدعتهای دیگر- این باورها از بدعت های است که توسط خلفا بر دین تحمیل شده است.
پیامبر(ص) فرمود: خداوند تعالی توبه بدعتگزار را نمی پذیرد.
(امالی طوسی 385/838وص386/839)ادامه دارد