وَ قَرْنَ فی‏ بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولی......(احزاب 33)‏
"قرن" از ماده (ق ر) به معنای پا برجا شدن- کنایه از ثابت ماندن در خانه ها باشد. کلمه " تبرج" ظاهر شدن در برابر مردم بصورت جاهلیت قبل از بعثت که نه حیا بود و نه غیرت . امام صادق(ع) روایتی در تفسیر قمی دارد در ذیل این آیه ، که بعد از جاهلیت قبل از اسلام ، جاهلیت دیگری خواهد آمد ، که آن جاهلیّت دوّم است.پس مفهوم آیه خطاب به زنان این است،" مانند جاهلیت اولی خودنمایی نکنید ،بنشینید در خانه هایتان و طاعت خدا را بکنید اگر نمی توانید حیا داشته باشید.
3--" یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ"(احزاب 59)- ای پیغمبر (گرامی) با زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که خویشتن را به چادر فرو پوشند، که این کار برای اینکه آنها (به عفّت و حرّیت) شناخته شوند تا از تعرض و جسارت (هوس رانان) آزار نکشند.
خطاب به زنان پیامبر(ص) –(همیشه خطاب قرآنی به در می گویم دیوار گوش کند)ای پیامبر به همسرانت ، دخترانت و زنان مؤمن بگو تا جلباب خود پیش بکشند بدین وسیله بهترمعلوم می شود که زن مسلمان است و در نتیجه اذیّت نمی بینند.
کلمۀ "جلابیب"- جمع جلباب است و جامه ای سرتاسری است که تمامی بدنش را می پوشاند و یا روسری مخصوص است که صورت و سرش را ساتر می شود؛ و منظور از جمله پیش بکشید مقداری از جلباب خود را ، این است که آن را طوری بپوشند که زیر گلو و سینه هایشان در انظار ناظرین پیدا نشود. . پوشاندن همه بدن به شناخته شدن به اینکه اهل عفت و حجاب و صلاح و سدادند نزدیکتر است، در نتیجه وقتی به این عنوان شناخته شدند دیگر اذیت نمی شوند یعنی اهل فسق و فجور ، متعرض آنان نمی گردند .(حجاب نشانۀ مسلمان بودن است)(المیزان)
در تفسیر قمی ذیل این آیه از معصوم نقل شده که فرمود:زنان از خانه بیرون می شدند تا به مسجد آیند و پشت رسول خدا(ص) نماز بخوانند و چون شب می شد و زنان برای نماز مغرب و عشاء بیرون می آمدند ، جوانان سر راه آنان می نشستند و به ایشان متلک می گفتند ویا متعرض آنان می شدند . خداوند تعالی این آیه را نازل کرد . در "درّالمنثور" از ام سلمه روایت شده که وقتی این آیه نازل شد، زنان انصار طوری از خانه ها بیرون شدند که گوئی کلاغ سیاهند و کیسه ای سیاه به خود پوشاندند که سرتا پایشان گرفته بود.
4- یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ ۚ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(احزاب 32)
ای زنان پیغمبر، شما مانند دیگر زنان نیستید (بلکه مقامتان رفیع‌تر است)؛
اگر خدا ترس و پرهیزکار باشید، پس زنهار نازک و نرم (با مردان) سخن مگویید مبادا آن که دلش بیمار (هوا و هوس) است به طمع افتد (بلکه متین) و درست و نیکو سخن گویید.
وقتى به زنان پیامبر که بیشترشان پیر و سالخورده بوده و زندگى ساده‌اى داشتند هشدار داده مى‌شود که با کرشمه و ناز سخن نگویند، زنان جوان و زیبا باید حساب کار خود را بکنند.
کرشمه سخن گفتن زن، بى تقوایى است. «إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ»