آداب باطنی زیارت:
1-شناخت - زیارت امام با شناخت حق.
2- اخلاص – زیارت امام حسین علیه السلام بخاطر خداوند تعالی ،که جیرئیل و میکائیل و اسرافیل ، او را تا بازگشت به خانه اش بدرقه می کنند.(کامل الزیارات- ص274ح427- بحارالانوار ج101 ص20ح7)
3- حضور قلب و تسلیم – طبق احادیث وارده زیارت با دلی مطیع و چشمی گریان – صد تکبیر و تهلیل و ثنای خداوند و درود بر پیامبر(ص) – درود بر امام حسین(ع) – اگر دلت نرم شد و اشکت سرازیر شد نشانۀ اذن است. (مصباح المتهجد ص717)
4- اشتیاق- زیارت ائمه(ع)- بویژه زیارت امام حسین(ع) با اشتیاق ، جز ایمن شدگان روز قیامت اند ونامۀ عملشان در دست راستشان و زیر پرچم حسین (ع) است تا به بهشت در آید واو را در مرتبه اش جای دهند.(کامل الزیارات ص270ح418)
5- اندوه – از امام صادق(ع) : هنگامی که قصد زیارت قبر حسین(ع) را کردی ، دل شکسته ، اندوهگین، ژولیده و غبارآلود، بدون سرمه کشی ، و خوشبو کردن خود وقدمهای خود را با آرامش و وقار با گامهای کوتاه (آنچه در روایت است اجتناب از آراستگی و زینت در زیارت ایشان و استحباب غُسل و پوشیدن پاکیزه ترین لباسها دلالت دارد)-
{منبع :دانشنامه امام حسین علیه السلام{(فاطمه پورشفیع – شرح زیارت عاشورا)

نکته ای درباره سجده زیارت عاشورا:
در عبارت سجده زیارت عاشورا می خوانیم: «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏»
روایت وارد شده – که سید الشهداء علیه السلام در روزعاشورا دو بار زیارت عاشورا را قرائت کردند ، این خیلی مهم است- یکبار بین نماز ظهر و عصر روز عاشورا از ابتداء تا انتها ؛ این مرتبه کامل خواندن زیارت عاشوراست. یکبارهم تکه تکه خواندند تا تمام فرازهای آن خوانده شد؛جز فراز سجده زیارت؛ اینجا حضرت به شهادت رسیدند . سجده های قرآن واجب، یا مستحب است ولی کلمۀ سجده در برابر آیات مستحب و واجب ذکر شده است. فراز آخر زیارت عاشورا هیچ کلمه و علامت سجده ندارد ؛ حال چرا بدون علامت سجده ما سجده می کنیم؟!
در این روایت آمده است این زیارت قدسی است و بر پیامبر(ص) وارد شد
ولی از ابتدا این فراز سجده نداشته است و سجدۀ آن متعلق به روز عاشوراست . سیدالشهداء علیه السلام فرازهای زیارت را خواندند و بعد به شهادت رسیدند و فراز سجده را نخواندند تا زمانیکه آن ملعون لعین بالای سر حضرت آمد تا سر از تن ایشان جدا کند ، از جلو نتوانست سر را جدا کند(بخاطر عظمت روی حسین علیه السلام و بزرگی نگاه ایشان)- پس پیکر را بر گرداند و سر را از قفا جدا کرد ، وارد شده وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد ،فراز آخر زیارت یعنی سجده را خواندند" اللهم لک الحمد حمد الشاکرین..."
(تحقیقات حجت الاسلام سلیمانی پژوهشگر حوزه دین)(فاطمه پورشفیع در شرح زیارت عاشورا)