منجی

ریا خفی و جلّی: ریا خفی :آنکه عملی را تنها به منظور ریا کردن بدون قصد ثواب الهی انجام ندهد بلکه آنچه را که برای تقّرب به خداوند انجام می دهد در خلوت از آن کاسته و سبک کند و علامتش این است که اگر مردمان بر آن آگاه شوند خوشحال می شود نه به جهت مقصد های پیش گفته ،بلکه برای کسب نحوه ای از منزلت در قلب مردمان و توقع احترام و تعظیم و بر آورده کردن حاجتها و هر گاه در احترامش کوتاهی کنند بعید و خلاف انتظار بداند گویی قلبش تقاضای اکرام نسبت به طاعت پنهان خود از مردمان دارد با اینکه کسی از آن مطلّع نیست . علامت خالص بودن عمل از ریا این است که میان آگاه شدن انسان یا حیوان بر عبادتش برایش فرقی وجود نداشته باشد و تازمانی که چنین تفاوتی را می یابد از توقعی از مردمان در خصوص طاعتش خالی نیست؛ و آن توقع و تمّنا همان است که عمل را بی ارزش و باطل می کند. ریا جلّی: آن است که به عمل بر می انگیزد بدون مقصد ثواب اُخروی و شخص تمام اعمالش جلب توجه مردم است بدون کوچکترین قصد قربت و تمام ذهن و فکرش تحسین مردم است هر چند عملش کم باشد.

شرح دعای ابوحمزه توسط فاطمه پورشفیع هدیه به دوستان حوزوی:التماس دعا
من که خودم عاشق این دعا هستم - نماز شب حتما باید در قنوت انرا داشته باشم شما هم معنای آنرا بدانید و در نماز شب خود بخوانید - خیلی شیرین است - خیلی بهره اخلاقی دارد.

سرور و شادمانی مردم بر آگاهی از عملکرد انسان:(واقعا ریا چیست)
مردی خطاب به رسول خدا(ص) گفت: همانا من عملم را پنهان کرده ، دوست نمی دارم کسی بر آن اطلاع یابد پس بر آن اطلاع می یابند ، من مسرور می شوم ، فرمود: برایت دو پاداش است ؛ پاداش پنهان کردن و پاداش آشکار شدن "اجر السّر و اجر العلانیة" . امام باقرعلیه السلام سؤال شد از مردی که خیر انجام می دهد ،پس وقتی کسی می بیند شادمان می شود . امام فرمود: باکی نیست ، کسی نیست مگر که دوست می دارد که خداوند خویش را در میان مردمان آشکار کند حتّی اگر که آنرا به این منظور نکرده باشد ، ریا چنان است که مجرد و خالی از قصد قربت و ثواب می باشد ، ولی زمانیکه عملی با قصد قربت باشد نه برای ریا جایگاهی با ارزش و درجه ای بزرگ نزد خداوند تعالی خواهد داشت. (محاضرات عربی – ایت الله میلانی)

یا صاحب الزمان !!!چگونه تو از ما راضی می شوی ؟ بعضی از مردم با این بیماری هم هیچ چیز نمی فهمند هنوز خواب هستند!! امام زمان ببخش و انقلاب فکری خودت ایجاد کن - با این بی توجهی به تو ؛ حتما ظهورت به تاخیر می افتد... وای بر ما
فضیلت ذکر: نیروی خود را متوجه یاد خدا کنید ؛ چگونه؟ اسماء وصفات الهی را بزبان جاری نمایید ، با ذکر خداوند تعالی دلها آرام و سکون می یابد. گرچه ذکر قلبی است ولی زبان را عادت دهید تا اسماء الهی را بر زبان آورد.جایی که ذکر خدا جاری باشد شیطان نفوذ نمی کند.وقتی انسان زبانش متوجه ذکر و یاد خدا باشد آلوده به چهل گناه زبان نخواهد شد. این اذکار جسم و روح را مدیریت می نماید تا نفس به خطا نرود. آیا ذکر حد معینی دارد؟ ذکر حدّ معینی ندارد . در کافی بسند ابن قداح از امام صادق علیه السلام روایت شده که گفت: هیچ چیز در عالم نیست مگر آنکه حدّ و اندازه ای دارد که وقتی بدان حدّ رسید تمام می شود، مگر ذکر خدا که هیچ حدّی برایش نیست ؛که بگویی وقتی از این حدّ گذشت،دیگر ذکر خوب نیست. خدای عزّوّجل واجباتی را حدّ داده است مثل نماز و روزه ماه مبارک رمضان و حج واجب ، امّا ذکر خدا چنین نیست چون خدا به اندک آن راضی نیست. و برای زیادتش هم حدّی معین نکرده ،" یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا"- این آیه نشان می دهد که ذکر حدّی ندارد . آنگاه فرمود: پدرم کثیر الذکر بود و بارها من با او قدم می زدم و می دیدم که مشغول ذکر است . با او غذا می خوردم می دیدم مشغول ذکر است – با مردم سخن می گفت ، و سخن مردم از ذکر خدا بازش نمی داشت و من بارها می دیدم زبانش به سقف دهانش چسبیده بسکه می گفت: "لا اله الاالله" (تفسیر المیزان) خانه ای که در آن ذکر باشد برکتش بسیار می شود و ملائکه در آن خانه حاضر و شیاطین دوراند. ذکر خداوند در هنگام استفاده و بهره مندی از حلال او وباز ذکر خدا در هنگام برخورد بحرام او هم می باشد. (ذکر زبانی- قلبی- عملی)-

الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ(رعد/28) آنها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد! اطمینان به معنای سکونت و آرامش است و اطمینان بسوی چیزی به این است که آدمی با آن دلگرم و خاطر جمع شود . ایمان بخدا ملازم به اطمینان قلب بوسیلۀ یاد خداست و این آیه با آیه سوره انفال آیه هشت که می فرماید: " إنّما المؤمنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم " مؤمنین تنها آنهایند که وقتی یاد خدا به میان می آید دلهایشان به هراس می افتد. این ترس که در این آیه آمده ترسی نیست که با اطمینان قلب منافات داشته باشد بلکه حالتی است قلبی که طبعاً قبل از آمدن اطمینان عارض قلب می شود. (تفسیر المیزان) این هراس در آیه سوره انفال برای چیست؟ هیچ شری از ناحیه خدا نازل نمی شود و چون ترس همیشه از شری است که ممکن است پیش بیاید ،پس آنچه نتیجه می گیریم اینکه حقیقت ترس از خدا همانا ترس آدمی از اعمال زشت خویش است که باعث می شود خداوند از انزال رحمت و خیر خود امساک و خودداری کند بنابراین هر وقت که دل آدمی بیاد خداوند بیفتد اولّین اثری که از خود نشان می دهد این استکه ملتفت مقصورها و تقصیرها و گناهان خود گشته ، آنچنان متأثر شود که عکس العملش در جوارح لرزه اندام باشد ،دومین اثرش این استکه متوجه پروردگارش می شود که هدف نهایی فطرت اوست در نتیجه خاطرش سکونت یافته و به یاد او دلش آرامش می یابد. (همان)