#علی_بن_ابیطالب

در بررسی نُسخ به این نتیجه می رسیم که پیامبر گاه بصورت کلّی و یا گاه به گونه ای مشخص ، جانشین خویش را به نحو روشن معرفی کرده است به گونه ای که هریک از آنها حجت را بر افراد آگاه و حقیقت جو تمام می کند. در عین حال آن حضرت برای آنکه پیام خود را به گوش همۀ مسلمانان دور ونزدیک برساند و راه تردید و تشکیک را برهمه ببندد درحجة الوداع در غدیر خم توقف نمود وبه همراهان فرمود : از جانب خدا مأموریت دارم که پیامی را به آنان برسانم ،پیام الهی که حاکی از انجام وظیفه بزرگی بوده و چنانچه انجام نگیرد ، رسالت خود را انجام نداده ام . این همه سفارش و اینکه دو چیز گرانبها درمیان شما که از یکدیگر جدا نمی شود تا آنکه در روز قیامت در کنار حوض کوثر به من برسند و برآن دوپیشی نگیرید که هلاک می شوید و از آن فاصله نگیرید که هلاک می شوید ؛ آنگاه دست علی(ع) را گرفت و بالا ببرد.
"یا ایُّها الرّسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته ......" (مائده-67) پیامبر گرامی(ص) از بزرگترین شخصیتهای جهان بشریت است که با آوردن شریعت الهی ، زمینۀ تحولّی عمیق در جهان بشریت و پی ریزی تمدنی کاملاُ نو را فراهم ساخت. حضرت برای حفظ شریعت و رد آفتهای احتمالی در آینده و هدایت امّت بسوی جاودانگی همیشگی ، هرگز معقول نیست که شریعت را بدون رهبری پس از خود که ضامن بقای شریعت است رها سازد همچنانکه خلفا مدعی بودند.
بر مروری در تاریخ صدر اسلام مشاهده می گردد که بهنگام در گذشت پیامبر سه خطر بزرگ آیین اسلام را تهدید می کرد ،خطری را از جانب روم، امپراطور ایران و منافقین داخلی ؛ در چنین جنجال آیا صحیح است که بنا بر ادعای عدّه ای که اجتهاد را بر نص ترجیح می دادند پیامبر گرامی اسلام(ص) بدون رهبر مسلمانان را رها کند.در روایات بابی است :
" فی ائمه آل محمّد (ع) أنّ المستحقّ الذی فی أیدی النّاس من العلوم هو الذّی خرج من عندهم و ما کان من الرّای و القیاس من الباطل فمن عند أنفسهم " انچه از مطالب حق و درست نزد مردم است ، از نزد اهل بیت می باشد و آنچه از تفسیر به رأی و قیاس باطل است از جانب خود مردم می باشد.
پیامبر (ص) فردی چاره اندیش بود وبه فرمان خداوند ، فرد ممتازی را که شایستگی رهبری امت اسلامی را داشته است بر گزیده و او را به عنوان جانشین خود به مردم معرفی کرده و ده ها هزار نفر، فی المجلس این واقعه مهمّ را تصدیق و تأیید نمودند. و اینجا حدیث یوم الدار بیان می گردد، پس از گذشت سه سال از آغاز بعثت ، خدای تعالی پیامبر را مأمورکرد تا دعوت خود را آشکار کند" وأنذر عشیرتک الاقربین" (شعراء 214) بدین طریق از مردم سؤال کرد، کدام یک از شما مرا در نشر آیین یاری می کنند تا وصی و جانشین من در میان شما باشد..... ؟ حضرت سه مرتبه این سخن را تکرار کرد و در هر بار علی (ع) آمادگی خود را اعلان کرد ، در این موقع پیامبر فرمود:
أنّ هذا أخی ووصیّتی و خلیفتی فیکم. یا در حدیث سفینه می بینیم که پیامبر (ص) اهل بیت خویش را به کشتی نوح تشبیه می کند که هر کس برآن نشست نجات یافت و هرکس که از آن تخلف جست غرقۀ طوفان شد." ألا إنّمثل أهل بیتی فیکم مثل سفینة نوح فی قومه من رکبها نجی و من تخلّف عنها غرق" .