علی ابن ابیطالب (ع)محور شریعت اسلامی: بخش چهارم از مقاله نوشته قاطمه پورشفیع
شیعه وسنی احادیث بسیاری را درمنقبت مولای متقیّان نقل می کنند وعلاوه بر آن،در تمامی آیات قرآن سیمای علی (ع) می درخشد و اینجا باید گفت ، آیا چنین سیمائی جا دارد که مورد تهاجم جعل حدیث از طرف کسانی که اجتهاد در مقابل نص را الزامی می دانند ؛قرار گیرد.آنان اجتهاد را ملک مطلق خود می دانستند و بدین وسیله مردم را از واقعیتهای قرآن و سنت (ثقلین)دور ساختند. اهمیت به ظواهر قرآن و تفسیر به رأی ، باطل را آنچنان در نظر آنان جلوه می داد که اگر در این بین کسی، دشمنی راوی اهل سنت را با علی(ع) بیند دم بر نیاورد.؛ تا بدینوسیله بتواند احادیث بیشماری را در این مسیر تقویت نماید.ولی مسئله امامت یک مسئله الهی و سماوی بوده و جانشین پیامبر از طریق وحی الهی بوسیله پیامبر تعین گردیده است.
حدّثنا محمد بن الحسین عن الحسن بن محبوب عن محمد بن الفضل عن ابی حمزة الثمالی عن ابی جعفر (ع) قال: سمعته یقولُ:
فلمّا قضی محمّد (ص)نبوّته و استکملت (واستکمل) أیّامُهُ أوحی اللهُ إلیه : یا محمّد! قد قضیت نبُوّتُک و استکملت أیّامُک فاجعل العلم الذی عندک و الایمان و الاسم الاکبر و میراث العلم و آثار النُبُوّة {فی أهل بیتک عند علی بن أبی طالب (ع) فأنّی لن أقطع العلم والایمان والاسم الاکبر و میراث العلم و آثارعلم النُبُوًّة} من العقب من ذُرّیًّتک کما لم أقطعها من بُیُوتات{ذریّات} الانبیاء.
ابو حمزه ثمالی گوید: شنیدم امام باقر (ع) می فرمود : چون محمّد وظیفه نبوت خود را انجام داد و عمرش به پایان رسید ، خداوند متعال به او وحی کرد : ای محمّد ! نبوتت را گذرانیدی و عمرت به آخر رسید اکنون آن دانشی که نزد تو است و ایمان و اسم اکبر و میراث علم و آثار علم نبّوت خاندان خود را به علی بن ابی طالب (ع)بسپار ، زیرا من هرگز علم و ایمان و اسم اکبر و میراث علم و آثار علم نبّوت را از نسل و ذریۀ تو قطع نکنم ، چنانکه از خانه های پیغمبران قطع نکردم.
" در صحیح بخاری ج5 کتاب المناقب" آمده است که پیامبر بر منبر خطبه خواند و از رحلت خود خبر داد و اشاره به حوزه کوثر درقیامت کرد و گفت: من نمی ترسم بر شما که بعد از من شرک بورزید بلکه می ترسم بواسطه دنیا بر یکدیگر چیره بشوید و بجنگید و همچون امتهای گذشته هلاک شوید.
در بررسی نُسخ به این نتیجه می رسیم که پیامبر گاه بصورت کلّی و یا گاه به گونه ای مشخص ، جانشین خویش را به نحو روشن معرفی کرده است به گونه ای که هریک از آنها حجت را بر افراد آگاه و حقیقت جو تمام می کند. در عین حال آن حضرت برای آنکه پیام خود را به گوش همۀ مسلمانان دور ونزدیک برساند و راه تردید و تشکیک را برهمه ببندد درحجة الوداع در غدیر خم توقف نمود وبه همراهان فرمود : از جانب خدا مأموریت دارم که پیامی را به آنان برسانم ،پیام الهی که حاکی از انجام وظیفه بزرگی بوده و چنانچه انجام نگیرد ، رسالت خود را انجام نداده ام . این همه سفارش و اینکه دو چیز گرانبها درمیان شما که از یکدیگر جدا نمی شود تا آنکه در روز قیامت در کنار حوض کوثر به من برسند و برآن دوپیشی نگیرید که هلاک می شوید و از آن فاصله نگیرید که هلاک می شوید ؛ آنگاه دست علی(ع) را گرفت و بالا ببرد.
. "یا ایُّها الرّسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته ......" (مائده-67) پیامبر گرامی(ص) از بزرگترین شخصیتهای جهان بشریت است که با آوردن شریعت الهی ، زمینۀ تحولّی عمیق در جهان بشریت و پی ریزی تمدنی کاملاُ نو را فراهم ساخت. حضرت برای حفظ شریعت و رد آفتهای احتمالی در آینده و هدایت امّت بسوی جاودانگی همیشگی ، هرگز معقول نیست که شریعت را بدون رهبری پس از خود که ضامن بقای شریعت است رها سازد همچنانکه خلفا مدعی بودند.
بر مروری در تاریخ صدر اسلام مشاهده می گردد که بهنگام در گذشت پیامبر سه خطر بزرگ آیین اسلام را تهدید می کرد ،خطری را از جانب روم، امپراطور ایران و منافقین داخلی ؛ در چنین جنجال آیا صحیح است که بنا بر ادعای عدّه ای که اجتهاد را بر نص ترجیح می دادند پیامبر گرامی اسلام(ص) بدون رهبر مسلمانان را رها کند.در روایات بابی است :