-
عزاداری برای امام حسین(ع):
فاضل دربندی در کتاب اسرار الشهادة ص35 می نویسد که امام صادق(ع) فرمود: انّ السماء بکت علی الحسین (ع) اربعین صباحا بالدّم – برای اینکه به چه طریق آسمان خون گریه کرده است آن هم در چهل روز توجیهاتی دنباله این خبر ذکر فرموده است. در همان کتاب ص35 ذکر می کند از قول امام ششم (ع) "انّ الشمس بکت اربعین صباحا بالکُسوف و الحَمرة " یعنی خورشید چهل روز برای مصیبت امام سوم با سرخ شدن و گرفتگی خود عزاداری کرد.
در معالی السبطین و ناسخ التواریخ می گویند که زنهای بادیه نشین در روز اربعین از اطراف کربلا به کربلا می امدند و برای خاندان عصمت و شهدا کربلا مجلس عزا بر پا کردند.
مرحوم حائری در کتاب معالی السبطین ص 114 و نیز صاحب کتاب مرقات الایقان (حجة الاسلام گنجوی) در ص 108 می نویسند که جابر عبدالله انصاری چون از پیامبر (ص)بارها شنیده بود که " من زار الحسین بکربلا کمن زار الله فی عرشه "یعنی کسی که زیارت کند امام حسین(ع) را در کربلا مانند کسی است که به رحمت و عنایت پروردگار در عرش الهی نائل گردد لذا با عدۀ قابل توجه ای از مدینه به قصد زیارت کربلا حرکت کرد و در رور اربعین به کربلا رسید و غسل نمود و لباس احرام وار مثل حاجیان که به مکه مشرف می شوند پوشید و خود را با سعد که یکی از گیاهان خوشبو است معطر نمود و آهسته اهسته قدم بر می داشت و ذکر خداوند متعال به زبان جاری می نمود.
2-کتاب ناسخ التواریخ ص482 متذکر است که امام چهارم (ع) از شام که به کربلا برگشتند سر مبارک پدر بزرگوارشان را و همچنین بقیه رؤس شهدا را در اربعین با خود به کربلا آوردند و سرهای مقدس را به بدنهای شهدا ملحق کردند و برای هر یک عزاداری و نوحه سرائی کردند. (روایات بسیار است در این خصوص)
3- طبرسی در کتاب احتجاج از سعد بن عبدالله روایت می کند که گفت: من از حضرت امام عصر(ع) در حالیکه کودک بود راجع به تفسیر " کهیعص" پرسش نمودم ،فرمود: این حروف از اخبار غیبیه است که خدا به حضرت زکریا(ع) خبر داده و بعد از آن بزرگوار به پیغمبر معظم اسلام0ص) اعلام فرموده است.(ک ،کربلا- ه=هلاکت/ یاء:یزید/ع=تشنگی و عطش/ص=صبر بر مصائب)همینکه زکریا این موضوع را شنید مدت سه روز از مسجد خود حرکت نکرد ، کسی را نزد خود راه نداد ، مشغول مرثیه و عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) شد.