#یا_فاطمه_خشنود_باش
امام پیشوا است. پیشوای حق که جمع آن ائمه است. امام مقتدا است «انی جاعلک للناس اماماً»
امام کتاب مبین است و کتاب مبین ولایت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است که حق را از باطل جدا می‌‌‌کند امام گنجینة علمی است که تمیز دهندة راه حق از باطل است. دانش امام فوق اهل زمانشان خواهد بود. امام معصوم است و حجت بالغة حق بر بندگان و گواه حق بر خلقش است. امام حافظ و نگهدار دین حنیف ابراهیم است. او کتاب ناطق است.
نشانه های امامت در قرآن مجید بسیار است (300 آیه در ولایت و امامت در قرآن ,بالاتر از این) که به برخی از آن اشاره می‌‌‌کنیم:
وارثین زمین و ائمه بر روی زمین امامان از نسل پیامبران «نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین» (قصص 5)
و دیگر از نشانه های امامت صدقه دادن امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حال رکوع است «انّما و لیکم الله الذین امنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون» (مائده 55)
و آنجا که امام هدایت کننده بشریت است «جعلنا منهم ائمه یهدون» (سجده 24)
اثبات ولایت امیرالمؤمنین در روز عید غدیر (آیة غدیر) «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته (مائده 67)».
و آیة «لیله المبیت» «من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله» (204 بقره) بعضی از مردم جان خویش را در راه رضایت حق بذل می‌‌‌کنند. و او امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)‌است که در فراش پیغمبر خوابید تا جان ایشان حفظ شود.
قل لا اسئلکم علیه اجراً الا الموده فی القربی (شوری 23) که روزی حضرت در بالای منبر خطاب به مردم فرمودند: «از من بر شما فریضه و امر واجبی است که باید آنرا اداء کنم. خداوند بمن دستور داد. که از شما تقاضای مزد رسالت نکنم مگر این تقاضا که منسوبین و ذی القربی مرا دوست داشته باشید. همه قبول کردند که این حق را ادا کنند ولکن امام صادق (علیه السلام) فرمودند: بخدا قسم این حق را ادا نکردند مگر هفت نفر، سلمان و ابوذر و مقداد و عمار و جابر بن عبدالله انصاری و یکی از بنده های آزاد شده حضرت بنام زید بن ارقم.
و دیگر از نشانه های ولایت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) آیة نجوی است (مجادله آیة 14)
که عبدالله عمر نقل می‌‌‌کند. سه خصلت و فضیلت نصیب علی (علیه السلام) شد که اگر یکی از آنها بمن داده شده بود بهتر دوست داشتم تا صاحب شتران سرخ مو گردم؛ یکی همسری با فاطمه (سلام الله علیها) و دیگر آنکه در روز فتح خیبر پیغمبر فرمودند امروز پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسول او را دوست دارند و او هم خدا و رسول را دوست دارد و با اینکه تمام مسلمین آرزو داشتند پیغمبر اسلام (صلوات الله علیه) پرچم را بدست او بدهد، آن حضرت پرچم را به دست علی (علیه السلام) داد. سوم آنکه عمل نکرد به آیة نجوی مگر علی (علیه السلام) و این افتخار نصیب او گردید.
و چون آیة ان الله و ملائکته یصلون علی النبی (احزاب 57) بر پیغمبر نازل شد از حضرت رسول (صلوات الله) سؤال کردند چگونه باید به شما صلوات فرستاد فرمودند: اللهم صل علی محمد و‌آل محمد.
اخبار نبوی برای شیعیان حجت است و آیة برائت (توبه 1 و 2) اعلان بیزاری خدا و رسول از کسانی که مشرک و بت پرست می‌باشند و به دنبال خواستهای نفسانی خود تلاش می‌‌‌کنند. وقتی آیة برأت نازل شد خداوند دستور داد که باید آیة برأت را یا خود تو یا کسیکه از خود شما باشد بر اهل مکه بخواند و حضرت رسول این امر مهم را به حضرت علی (علیه السلام) واگذار کرد (انه منی و انامنه) او از من است و من از او) و دیگر آیة مباهله (61‌آل عمران) که طرف نا حق را گرفتار لعنت و عذاب الهی می‌‌‌داند و ده ها آیة دیگر که خلافت بلافصل امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است.
جرجی زیدان مسیحی می‌‌‌نویسد: «علی یگانه مرد با کرامت که خلافت شرف نسب را جمع کرده بود و از دانش مقامی را احراز کرده بود که احدی از مسلمین آنروز احراز نکرده بود. آیا او پسر عم رسول و داماد رسول نبود...؟ ایا او عالم پرهیز کار مخلص و غیور برای اسلام و مسلمین نبود».
مطابق نسخه استاد پولس سلامه مسیحی صاحب عیدالغدیر کتاب حماسی عربی، است وی می‌‌‌گوید: «برای هیچکس از اعراب آنچه برای علی گرد آمده بود جمع نشد، قهرمانی، دانش، صلاحیت و صفات ارزشمند دیگر و من معترض فراوان داشته ام که می‌‌‌گویند این مسیحی را ازیک قهرمان حماسی اسلامی خالص چه می‌‌‌خواهد...؟ اری من مسیحی هستم ولکن تاریخ بین اهل جهان مشاء است».