تکالیف بندگان نسبت به حضرت مهدی(ع):(بخشی از شرح دعا ندبه توسط اینجانب)
1-تحصیل شناخت صفات و آداب وویژگی های آن جناب با دلیل عقلی و نقلی.:
الف: دلیل عقلی، ان حضرت امامی است که اطاعتش فرض و واجب می باشد و هر کس که اطاعتش واجب است باید صفاتش را شناخت بنابراین شناخت و دانستن صفات مولایمان حضرت حجت(ع) واجب است.باید دانست که لازم است صفات خاص آن حضرت شناخته شود تا از غیر خودش جدا و تشخیص گردد به گونه ای که بین مدعّی راستگو و دروغگو فرق بگذارد.
ب: دلیل نقلی: شیخ صدوق از ابوالحسن موسی بن جعفر(ع) روایت آورده که فرمود: هرکس در چهار چیز شک کند به تمام آنچه خدای تعالی نازل فرموده کفر ورزیده است؛ یکی از آنها شناختن امام در هر زمان از جهت شخص و صفات او می باشد. بر هر مؤمنی واجب است که امام زمانش را با صفات خاص و آداب مخصوصش بشناسد تا با ادعای شخص ملحدی که لایق آن مقام منیع نیست به شبهه نیفتد و در دلش تردیدی راه نیابد.
2-رعایت ادب نسبت به حضرت مهدی(ع)
مؤمن حضرت را با القاب شریفش یاد کند مانند، حجّت، قائم، مهدی، صاحب الامر، صاحب الزمان، وغیره ...چه در نوشتاری و چه در گفتاری. کمال ادب نسبت به اسماء ایشان رعایت شودتا مادامیکه غیبتش باقی است و ذکر ذات مقّدسش با القاب قدسیّه اش جاری باشد: الخلف الصالح و الامام القائم و المهدی المنتظر والحجة من آلمحمّد،-
یاد کردن اسم شریف آن حضرت در غیر مجامع برای خواص (شیعیان) که خداوند از آنان خشنود باد.
3-جذب بندگان نسبت به آن حضرت (ع) بطور خاص-
محبّت و شناخت آن حضرت از محبّت و معرفت امامان دیگر (ع) جدا نمی گردد. اگر انسان آن بزرگوار را بشناسد و او را دوست بدارد ، حقیقت ایمان در او کامل می گردد (جلد نهم بحار به نقل از کتاب الفضائل)آمده از امام رضا(ع) و پدرانش از رسول خدا(ص) در حدیثی که در آن نامهای امامان را یاد کرده تا آنجا که فرمود: هر کس دوست می دارد خداوند را ملاقات کند ، در حالیکه ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد،باید که ولایت حجّت صاحب الزمان منتظر را دارا گردد.پس اینان چراغهایی در تاریکی و امامان هدایت و نشانه های تقوا هستند هر کس آنان را دوست بدارد وولایتشان را دارا شود من برای او ضمانت می کنم که خداوند او را به بهشت خواهد برد.(بحار الانوار36/296/باب 41 ح125)
الف: محبوب نمودن او در میان مردم توسط مردم:
در مجالس شیخ صدوق به سند خود آورده از امام صادق(ع) که فرمود: خداوند رحمت کند بنده ای را که مودّت مردم را بسوی ما کشاند و به آنچه می شناسند با آنان سخن بگوید و آنچه را منکرند واگذارد(امالی61)
4-وجوب انتظار (حضرت مهدی(ع) بر همۀ افراد
انتظار حالتی است نفسانی که آمادگی برای آنچه انتظارش را می کشیم از آن بر می آید و ضدّ یأس و نا امیدی است پس هر قدر که انتظار شدید تر باشد ، آمادگی و مهیّا شدن قوی تر خواهد بود. بنا براین مؤمنی که منتظر آمدن مولایش می باشد هر قدر که انتظارش شدید تر است تلاشش در آمادگی برای آن بوسیله پرهیز از گناه و کوشش در راه تهذیب نفس و پاکیزه کردن درون از صفات نکوهیده و بدست اوردن خو های پسندیده بیشتر می گردد تا به فیض دیدار مولای خویش و مشاهده جمال انورش در زمان غیبتش رستگار شود همچنانکه برای عدّۀ بسیاری از نیکان اتفاق افتاده است و اخر دعای ندبه این استغاثه را از خداوند می خواهیم تا با انتظار و ندبه و گریه، آمرزش گناهان نصیب ما بگردد وامام زمان از ما خشنود و شفاعت ما را در دنیا و آخرت بپذیرد.
بی تردید هر قدر که انتظار شدیدتر باشد صاحب آن، مقام و منزلت بیشتری نزد خدای عزّوجّل خواهد داشت . انسان منتظر قصدش و انگیزه اش بر انتظار ، اطاعت امر و نایل شدن به پاداش دنیوی و اخروی است. و دیگر اینکه انتظار به منظور رستگاری و به ثواب رسیدن است بدون تعیین وقت از سوی بشر؛ خلاصه قصد تقرّب در انتظار واجب است و خلاف آن حرام ، یعنی خلاف ان یأس و ناامیدی از اصل ظهور حضرت قائم(ع) حرام است.